De helden van vroeger, dat waren oorlogshelden. Ze werden bewonderd en bezongen  in de poëzie.  Vooral de Griekse helden zijn beroemd, omdat ze meer dan alle andere helden in gedichten zijn beland: Odysseus, Perseus, Achilles, Hercules. Het zijn er maar een paar, maar er zijn er nog veel meer.

Nu komen zulke heldendichten  nauwelijks meer voor. Onze gedichten gaan over dood en liefde, over verlies en vergankelijkheid, over ik en hij en zij, maar niet meer over helden, en over oorlogshelden wordt bij ons in de westerse  wereld al helemaal niet meer gedicht. Al is het wel zo dat Imme Dros veel van die Griekse mythen opnieuw heeft  verteld,  waaronder De huiveringwekkende mythe van Perseus (kinder- boekenweekgeschenk 1996), de mythe van Herakles in Held van de twaalf taken (2001) en de mythen van Theseus  en Ariadne, Daidalos en Ikaros, en Faidra in De held van het labyrint (2002). Al rijmen de hervertellingen niet, ze zijn zo ritmisch dat ze grenzen aan poëzie.